Από την ήττα του Γ' Ράιχ πριν από 70 χρόνια μέχρι σήμερα οι γερμανικές ελίτ δεν έχουν κρατήσει τόσο επιθετική και υπεροπτική στάση και δεν έχουν επιτεθεί με τόσο μένος σε μια χώρα και το λαό της, όσο τις τελευταίες εβδομάδες εναντίον της Ελλάδας και «των Ελλήνων». Μόνο και μόνο η επιλογή των λέξεων ανακαλεί μνήμες από την σκοτεινότερη εποχή της γερμανικής ιστορίας, όπου τα μέσα ενημέρωσης λειτουργούσαν συντονισμένα και κατηγορούσαν, για να συντονίσουν τον πληθυσμό στους εγκληματικούς στόχους του γερμανικού ιμπεριαλισμού.
Τα κάτωθι αποτελούν μια επιλογή φραστικών παροξυσμών, οι οποίοι πλέον ανήκουν στο «φυσιολογικό λεξιλόγιο» πολιτικών και δημοσιογράφων. Οι εκπρόσωποι της ελληνικής κυβέρνησης χαρακτηρίζονται ως «τζογαδόροι και αχρείοι» (Άλοις Τάισεν, αρχισυντάκτης του ραδιοφώνου του κρατιδίου Έσση), η ελληνική κυβέρνηση ως «ανώμαλη» (Χανς-Ούλριχ Γιόργες, αρχισυντάκτης του περιοδικού Stern) και ο έλληνας πρωθυπουργός ως «πωλητής χαλιών» (εφημερίδα Handelsblatt).
Γίνεται όμως ξεκάθαρο, ότι και μετά την πλήρη συνθηκολόγηση του Τσίπρα και της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στα σχέδια λιτότητας του Σόιμπλε, ότι οι προκαταλήψεις και εξυβριστικοί χαρακτηρισμοί στην πραγματικότητα απευθύνονται στον ελληνικό λαό, ο οποίος στην πλειοψηφία του απορρίπτει την βάναυση λιτότητα.
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Τόμας Στρομπλ, αναπληρωτής πρόεδρος του Χριστιανοδημοκρατικού κόμματος (CDU) και γαμπρός του υπουργού οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δήλωσε στις κάμερες: «Ο Έλληνας (!) έχει εκνευρίσει αρκετά». Ο κοντόφθαλμος σοβινισμός του Στρομπλ δεν εκπλήσσει, αφού το 2005, ως γενικός γραμματέας των Χριστιανοδημοκρατών στο κρατίδιο Βάδη-Βυρτεμβέργη, ήταν υπεύθυνος παραγωγής του κομματικού τεύχους τραγούδιων «Lied.Gut», που περιείχε και το ναζιστικό «Panzerlied» (ύμνος των τάνκς). Μετά από αντιδράσεις το τεύχος δεν κυκλοφόρησε και δέκα χρόνια αργότερα οι απόψεις του Στρομπλ χαίρουν κοινής αποδοχής.
Τα επιχειρήματα μερικών ειδησεογραφικών σχολίων είναι εμφανώς ρατσιστικά. Ο διευθύνων συντάκτης στον τομέα της πολιτιστικής ιστορίας της εφημερίδας Die Welt, Μπέρτχολντ Ζέβαλντ, τον Ιούνιο υπό τον τίτλο «Η ιστορία προ του Τσίπρα: η Ελλάδα είχε και παλαιότερα καταστρέψει την τάξη στην Ευρώπη» ανέπτυξε το παράλογο επιχείρημα ότι η Ελλάδα τον προ-προηγούμενο αιώνα αψηφώντας το «συμβόλαιο ειρήνης» της συμφωνίας της Βιέννης οδήγησε την ήπειρο στην καταστροφή. Κάτι που τώρα επαναλαμβάνεται. Το επιχείρημα που χρησιμοποιεί είναι ότι οι Έλληνες στην πραγματικότητα δεν είναι Ευρωπαίοι.
Στο τέλος του άρθρου ο Ζέβαλντ γράφει: «Η αντίληψη ότι οι τωρινοί Έλληνες είναι απόγονοι του Περικλή και του Σωκράτη και όχι ένα μείγμα Σλάβων, Βυζαντινών και Αλβανών, έγινε δόγμα για την πολιτισμένη Ευρώπη». Στη συνέχεια καταγγέλλει ότι «ούτε οι αρχιτέκτονες της Ευρωπαϊκής Ένωσης» δεν μπόρεσαν να αποφύγουν το δόγμα αυτό, αλλά ανέβασαν ούτως η άλλως το 1980 την «βρεγμένη Ελλάδα» στο ευρωπαϊκό πλοίο. Τις συνέπειες αυτού «θαυμάζουμε τώρα καθημερινά».
Με λίγα λόγια ο Ζέβαλντ επιχειρηματολογεί ότι η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή οι «Έλληνες» του σήμερα δεν είναι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων (μόλις που καταφέρνει να αποφύγει την λέξη «Άρειοι») αλλά «ένα μείγμα Σλάβων, Βυζαντινών και Αλβανών».
Αυτή η ρατσιστική άποψη προέρχεται από τον Γιάκομπ Φίλιπ Φαλμεράυερ, έναν Οριενταλιστή και εκδότη του 19ου αιώνα. Στο ήδη τότε αμφιλεγόμενο έργο του , «Ιστορία της Χερσονήσου του Μωριά κατά το Μεσαίωνα» (Geschichte der Halbinsel Morea während des Mittelalters, 1830), παρουσίαζε τους αρχαίους Έλληνες ως ενιαία ελληνική εθνότητα και βασιζόμενος μεταξύ άλλων στις σλάβικες και αλβανικές τοπωνυμίες της Πελοποννήσου, υποστήριζε ότι «η φυλή των Ελλήνων έχει εξοντωθεί στην Ευρώπη» και ότι «ούτε μια σταγόνα ευγενούς και καθαρού ελληνικού αίματος δεν κυλάει στις φλέβες του χριστιανικού πληθυσμού της σημερινής Ελλάδος».
Ο Σπύρος Μοσκόβου, διευθυντής του ελληνικού τμήματος της Deutsche Welle, πέρυσι σε μια ομιλία του τόνισε την ιστορική σημασία αυτού του τρόπου σκέψης. Η θεωρία του Φαλμεράυερ «είχε υιοθετηθεί από τους Ναζί για να δικαιολογήσουν την φριχτή κατοχή της Ελλάδος». Ο Χίτλερ ήταν «εξαιρετικά απογοητευμένος» επειδή αρχικώς πίστευε ότι «οι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων θα υποδεχόντουσαν θερμά την εισβολή του γερμανικού στρατού». Και επειδή αυτό δεν συνέβη «η ναζιστική προπαγάνδα ανέστησε την θεωρία του εκφυλισμένου ελληνικού έθνους».
Οι ρατσιστικοί υπαινιγμοί στην εφημερίδα Die Welt δεν αποτελούν εξαίρεση. Στο εξώφυλλο της τελευταίας έκδοσης του μεγαλύτερου εβδομαδιαίου περιοδικού Der Spiegel απεικονίζεται ένας φοβισμένος Γερμανός τουρίστας με ένα γεμάτο πορτοφόλι που χορεύει με έναν Έλληνα που πίνει ούζο με τίτλο: «Οι δικοί μας Έλληνες – Προσέγγιση ενός περίεργου λαού».
Το μήνυμα και οι ιστορικοί συσχετισμοί είναι τόσο εντυπωσιακοί που υπήρξε κριτική ακόμα και σε άλλα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Η εφημερίδα Handelsblatt σχολίασε ότι το εξώφυλλο υπονοεί με δημαγωγικό τρόπο ότι «ο χαζός Γερμανός πληρώνει τον Έλληνα που πίνει και χορεύει». Και μετά αναρωτιέται: «Γιατί το Spiegel αναφέρεται στους ‘Έλληνες μας’; Έχουμε κτητικές βλέψεις; Η τελευταία φορά που ‘μας άνηκε’ η χώρα ήταν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ανέμιζε στην Ακρόπολη η σβάστικα».
Πως εξηγείται το ότι η φαινομενικά προ πολλού ξεχασμένη βρώμα έρχεται ξανά με τέτοια φόρα στην επιφάνεια;
Σε τελική ανάλυση, τα ερωτήματα είναι τα ίδια με αυτά που οδήγησαν την δεκαετία του 1930 στην καταστροφή. Οι γερμανικές ελίτ αντιδρούν στην βαθιά κρίση του ευρωπαϊκού και παγκόσμιου καπιταλισμού επιστρέφοντας σε μια πολιτική παγκόσμιας υπερδύναμης και επιβάλλονται όπως και το 1914 και 1939 στην Ευρώπη.
Την επιστροφή της γερμανικής αλαζονείας ενσαρκώνει καλύτερα από όλους ο καθηγητής στο Βερολίνο, Χέρφριντ Μούνκλερ. Σε μια πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα Frankfurter Rundschau με τίτλο «Η Ευρώπη έχει άλλα προβλήματα» ο καθηγητής τάσσεται υπέρ της γερμανικής πρωτοκαθεδρίας με σοβινιστικά επιχειρήματα δηλώνοντας ότι η Γερμανία πρέπει να παίξει το ρόλο του «θηριοδαμαστή» της Ευρώπης.
Με περιφρονητικό τρόπο ο Μούνκλερ εξηγεί: «Πρέπει αρχικώς να συνειδητοποιήσουμε ότι στα Βαλκάνια λειτουργούν κάθετες δομές υποχρεώσεων». Επομένως ήταν σίγουρα «λάθος ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δέχθηκε αυτές τις χώρες.» Έπειτα αναφέρεται στα πολιτικά κόμματα της Ελλάδος λέγοντας ότι «δεν είναι ευπρόσδεκτα στον ευρωπαϊκό χώρο» επειδή «χρησιμοποιούν εθνικό λεξιλόγιο».
Πίσω από την φραστική αυτή επίθεση κρύβεται η επιθυμία για γερμανική ηγεσία. Η Γερμανία είναι αυτή τη στιγμή «η ισχυρότερη ευρωπαϊκή δύναμη» και αυτό φέρει συγκεκριμένες «υποχρεώσεις. Πρέπει να παίρνει περισσότερες πρωτοβουλίες». Μέχρι «να ορθοποδήσει η Γαλλία, η Γερμανία έχει κεντρική λειτουργία, ας πούμε ως επιτηρητής των Συμβάσεων».
Για την μοίρα του ελληνικού λαού ο Μούνκλερ νιώθει περιφρόνηση. Αν η τελευταία προσπάθεια «μεταμόρφωσης» της χώρας αποτύχει, τότε είναι ξεκάθαρο ότι «η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική χώρα που δεν ανήκει ούτε στην Ευρώπη και κυρίως ούτε στο ευρώ».
Στο τέλος της συνέντευξης ο Μούνκλερ, ο οποίος έχει άριστες σχέσεις με κυβερνητικούς κύκλους και τον γερμανικό στρατό, κάνει νύξεις στις προετοιμασίες των άρχουσων ελίτ στο Βερολίνο για τα πιθανά σενάρια · σε περίπτωση που η Ελλάδα αποτύχει «θα υπάρξουν εκεί μαζικές αναταραχές» και «δεν αποκλείεται η ανάμειξη των Ρώσων».
Η άποψη για το ποιές θα είναι σε αυτή την περίπτωση οι ενέργειες της Γερμανίας έχει αναπτυχθεί από τον Μούνκλερ σε ανοιχτή συζήτηση στην Καθολική Ακαδημία του Βερολίνου, όπου συζήτησε με ένα ανώτερο στέλεχος του στρατού τα θέματα του εξοπλισμού και του πόλεμου.
17 Ιουλίου 2015