Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών στην Ελλάδα αποτελούν μια τεράστια στρατηγική εμπειρία της ελληνικής εργατικής τάξης και νεολαίας με σημαντική επίδραση πάνω στην πολιτική συνείδηση σε όλο τον κόσμο.
Ο δήθεν «Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς» (ΣΥΡΙΖΑ) – παρόλη τη χρήση φρασεολογίας που ακούγεται ριζοσπαστική και την κατ’όνομα αντίθεση του στη λιτότητα – έχει συνθηκολογήσει εντελώς με τις ευρωπαϊκές τράπεζες και θεσμούς. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ εφαρμόζει τώρα πολιτικές που θα αυξήσουν δραματικά την κοινωνική ανισότητα και θα μετατρέψουν ουσιαστικά την Ελλάδα σε αποικία του γερμανικού και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.
Αυτές οι εξελίξεις είναι μια ολοφάνερη επιβεβαίωση της ανάλυσης που έκανε το World Socialist Web Site κατά τη διάρκεια αρκετών ετών, αρχίζοντας αρκετά πριν την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιανουάριο αυτού του χρόνου. Στην απόφαση που πάρθηκε στο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ισότητας (ΗΠΑ) τον Ιούλιο του 2012, για παράδειγμα, επισημάνθηκε ότι «μόλις ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπισε το ενδεχόμενο της ανόδου στην εξουσία, ο ηγέτης του Αλέξης Τσίπρας έσπευσε στη Γερμανία για να διαβεβαιώσει τις τράπεζες ότι το κόμμα του δεν είχε καμία πρόθεση να αποχωρήσει από την ευρωζώνη. Δεν επιδίωκε τίποτε πιο ριζοσπαστικό από την επαναδιαπραγμάτευση του προγράμματος λιτότητας των ευρωπαϊκών τραπεζών.»
Στη διάρκεια όλης της άνοιξης αυτού του χρόνου, το WSWS οργάνωσε μια σειρά συναντήσεων στις οποίες αναλύθηκε η φύση του ΣΥΡΙΖΑ και έγιναν προειδοποιήσεις για τα σχέδια του να αποδεχθεί πλήρως τις απαιτήσεις λιτότητας των ευρωπαϊκών τραπεζών.
Μετά την τελική συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, πολλοί αναγνώστες έχουν ρωτήσει πώς μπόρεσε το WSWS να προβλέψει με τόση ακρίβεια την πορεία των γεγονότων. Αυτή η εμπειρία είναι μια δικαίωση της μαρξιστικής μεθόδου, που αναλύει τις πολιτικές τάσεις όχι σύμφωνα με το όνομα που δίνουν στον εαυτό τους αλλά σύμφωνα με την ιστορία και το πρόγραμμα τους και τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούν.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, το WSWS έχει αναπτύξει την έννοια μιας διεθνούς πολιτικής τάσης που την έχουμε περιγράψει σαν «ψευτο-αριστερά,» της οποίας ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα μόνο παράδειγμα.
Θα θέλαμε να στρέψουμε την προσοχή των αναγνωστών μας στην ανάλυση που έκανε ο πρόεδρος της Διεθνούς Συντακτικής Επιτροπής του WSWS Ντέιβιντ Νορθ στον Πρόλογο του μόλις εκδοθέντος βιβλίου του, Η Σχολή της Φραγκφούρτης, ο Μεταμοντερνισμός και η Πολιτική της Ψευτο-αριστεράς: Μια Μαρξιστική Κριτική. Ο Νορθ δίνει στο βιβλίο του ένα περιεκτικό και πιο αναλυτικό «εύχρηστο ορισμό» της «ψευτο-αριστεράς» που θα βοηθήσει να δώσει ένα προσανατολισμό στην πάλη ενάντια στην επίδραση αυτών των αντιδραστικών κινημάτων. Γράφει:
* Η ψευτο-αριστερά αναφέρεται ειδικά σε πολιτικά κόμματα, οργανώσεις και θεωρητικές/ιδεολογικές τάσεις που χρησιμοποιούν λαϊκιστικά σλόγκαν και δημοκρατική φρασεολογία για να προωθήσουν τα κοινωνικοοικονομικά συμφέροντα προνομιούχων και εύπορων στρωμάτων της μεσαίας τάξης. Παραδείγματα τέτοιων κομμάτων και τάσεων περιλαμβάνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, το Ποδέμος στην Ισπανία, το Ντι Λίνκε στη Γερμανία και πολυάριθμες παραφυάδες πρώην τροτσκιστικών (δηλαδή, παμπλικών) και κρατικοκαπιταλιστικών οργανώσεων όπως το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) στη Γαλλία, το NSSP στη Σρι Λάνκα και η Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο κατάλογος θα μπορούσε να περιλάβει τα απομεινάρια και τους απογόνους των κινημάτων “Occupy” επηρεασμένων από αναρχικές και μετα-αναρχικές τάσεις. Δεδομένης της μεγάλης ποικιλίας μικροαστικών ψευτο-αριστερών οργανώσεων σε όλο τον κόσμο, αυτός δεν είναι με κανένα τρόπο ένας διεξοδικός κατάλογος.
* Η ψευτο-αριστερά είναι αντι-μαρξιστική. Απορρίπτει τον ιστορικό υλισμό, αποδεχόμενη στη θέση του διάφορες μορφές υποκειμενικού ιδεαλισμού και φιλοσοφικού ανορθολογισμού που συνδέονται με τον υπαρξισμό, τη Σχολή της Φραγκφούρτης και τον σύγχρονο μεταμοντερνισμό.
* Η ψευτο-αριστερά είναι αντι-σοσιαλιστική, είναι αντίθετη στην ταξική πάλη, και αρνείται τον κεντρικό ρόλο της εργατικής τάξης και την αναγκαιότητα της επανάστασης στην προοδευτική μεταμόρφωση της κοινωνίας. Αντιπαραθέτει τον υπερταξικό λαϊκισμό στην ανεξάρτητη πολιτική οργάνωση και μαζική κινητοποίηση της εργατικής τάξης ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα. Το οικονομικό πρόγραμμα της ψευτο-αριστεράς είναι, στην ουσιαστική του βάση, υπέρ του καπιταλισμού και εθνικιστικό.
* Η ψευτο-αριστερά προωθεί την «πολιτική ταυτοτήτων,» απορροφημένη υπέρμετρα με ζητήματα εθνικότητας, εθνότητας, φυλής, φύλου και σεξουαλικότητας για να αποκτήσει μεγαλύτερη επιρροή σε επιχειρήσεις, στα κολλέγια και πανεπιστήμια, στα υψηλόμισθα επαγγέλματα, στα συνδικάτα, και στους κυβερνητικούς και κρατικούς θεσμούς, ώστε να πετύχει μια πιο ευνοϊκή διανομή του πλούτου ανάμεσα στο πλουσιότερο 10 τοις εκατό του πληθυσμού. Η ψευτο-αριστερά προτιμά να επιδιώκει μεγαλύτερη πρόσβαση στα κοινωνικά προνόμια, παρά την καταστροφή τους.
* Στα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Βόρειας Αμερικής, της Δυτικής Ευρώπης και της Αυστραλασίας, η ψευτο-αριστερά γενικά ευνοεί τον ιμπεριαλισμό, και χρησιμοποιεί τα σλόγκαν των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» για να νομιμοποιήσει, και ακόμη να υποστηρίξει άμεσα, νεο-αποικιακές στρατιωτικές επιχειρήσεις.
O Νορθ ολοκληρώνει τον πρόλογο στο νέο του βιβλίο με την παρατήρηση, «Η ανάλυση και το ξεσκέπασμα της ταξικής βάσης, των οπισθοδρομικών θεωρητικών συλλήψεων και των αντιδραστικών πολιτικών της ψευτο-αριστεράς είναι ιδιαίτερα κρίσιμα καθήκοντα που αντιμετωπίζει το τροτσκιστικό κίνημα στην πάλη του να εκπαιδεύσει την εργατική τάξη, να την απελευθερώσει από την επιρροή των μικροαστικών κινημάτων και να εγκαθιδρύσει την πολιτική της ανεξαρτησία ως προοδευτική και επαναστατική δύναμη μέσα στη σύγχρονη καπιταλιστική κοινωνία.»
Η έκδοση του Η Σχολή της Φραγκφούρτης, ο Μεταμοντερνισμός και η Πολιτική της Ψευτο-Αριστεράς: Μια Μαρξιστική Κριτική αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς αυτό τον στόχο, και θα χρησιμεύσει σαν ένα σημαντικό βοήθημα στους επικείμενους αγώνες της εργατικής τάξης.
30 Ιουλίου 2015