Η ακόλουθη ομιλία δόθηκε από τον Βίτζε Ντίας, γενικό γραμματέα του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ισότητας στη Σρι Λάνκα, προς το Διεθνές Διαδικτυακό Συλλαλητήριο της Πρωτομαγιάς που έγινε την 1 Μαΐου 2016.
Οι εργαζόμενοι και οι άνθρωποι του μόχθου στην Ινδική υποήπειρο πρέπει να αναλάβουν, δίπλα στα ταξικά αδέλφια τους σε όλο τον κόσμο, ένα ρόλο εμπροσθοφυλακής στην πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο.
Από τότε που οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τα ουδέποτε εξηγηθέντα γεγονότα της 11 Σεπτεμβρίου 2001 για να εισβάλουν στο Αφγανιστάν, η Νότια Ασία και η περιοχή του Ινδικού Ωκεανού έχουν τραβηχτεί όλο και βαθύτερα στη δίνη της ιμπεριαλιστικής γεωπολιτικής και της παγκόσμιας πάλης ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις.
Από τη σκοπιά των σχεδιαστών στρατηγικής του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η Νότια Ασία είναι το μαλακό υπογάστριο της Ευρασίας – καίριας σημασίας για την προβολή της αμερικανικής ισχύος προς την ενεργειακά πλούσια Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία και, μέσα από τα Ιμαλάια, προς την Κίνα.
Οι πολεμικοί σχεδιαστές του Πεντάγωνου θεωρούν την κυριαρχία στον Ινδικό Ωκεανό – ο οποίος όπως τόνισε μια πρόσφατη μελέτη του Ναυτικού Πολεμικού Κολλέγιου των ΗΠΑ «αντικατάστησε τον Βόρειο Αντλαντικό ως κεντρική αρτηρία του παγκόσμιου εμπόριου» –καίριας σημασίας για την παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ. Πρώτα και κύρια, επειδή είναι κεντρικής σημασίας στα αμερικανικά σχέδια επιβολής οικονομικού αποκλεισμού στην Κίνα, μέσω στρατηγικών «σημείων στραγγαλισμού,» σε περίπτωση πολέμου ή πολεμικής κρίσης. Αλλά επίσης επειδή ο Ινδικός Ωκεανός θεωρείται ζωτικής σημασίας στις αμερικανικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Αφρική.
Η προσπάθεια της Ουάσινγκτον να επεκτείνει τη στρατιωτική-στρατηγική παρουσία της σε όλη την περιοχή είναι τώρα ένας πολύ ισχυρός πολιτικός παράγοντας στην εσωτερική πολιτική ζωή και ταξική δυναμική σε κάθε χώρα της Νότιας Ασίας, από τις μικροσκοπικές Μαλντίβες μέχρι τα αντίπαλα πυρηνικά εξοπλισμένα κράτη της Ινδίας και του Πακιστάν.
Η αμερικανική κατοχή του Αφγανιστάν βρίσκεται τώρα στον δέκατο πέμπτο χρόνο.
Ο πακιστανικός στρατός, με την ενθάρρυνση και ευλογία της Ουάσινγκτον, έχει ακόμη μια φορά παραμερίσει την πολιτική κυβέρνηση της χώρας και διεξάγει πόλεμο στις φυλετικές περιοχές της χώρας, έχει καταλάβει την κύρια πόλη της, το Καράτσι, και ξεκινά τώρα στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Πουντζάμπ, την πολυπληθέστερη επαρχία της.
Τον περασμένο χρόνο, ο πρόεδρος της Σρι Λάνκα Μαχίντα Ρατζαπάκσε έπεσε θύμα μιας επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος κατασκευασμένης στην Ουάσινγκτον. Οι ΗΠΑ ενορχήστρωσαν την αποστασία ενός ηγετικού υπουργού στην κυβέρνηση του Ρατζαπάκσε, του Μαϊθριπάλα Σιρισένα και την μετέπειτα ονομασία του ως δήθεν κοινού υποψήφιου της αντιπολίτευσης για την προεδρία. Οι ΗΠΑ είχαν υποστηρίξει τον Ρατζαπάκσε μέχρι κεραίας όταν διεξήγαγε εμφύλιο ενάντια στη μειονότητα των Ταμίλ στη χώρα. Αυτό που δεν μπορούσε να ανεχθεί ήταν η απόπειρα του να εξισορροπηθεί ανάμεσα στην Ουάσινγκτον και το Πεκίνο. Εντός μηνών από την αποπομπή του Ρατζαπάκσε, ο Τζον Κέρι έκανε την πρώτη ποτέ επίσκεψη αμερικανού υπουργού εξωτερικών στη Σρι Λάνκα και σύντομα κατόπιν το Κολόμπο συμφώνησε σε ένα Διάλογο Συνεργασίας ΗΠΑ-Σρι Λάνκα.
Ο άξονας όμως της προσπάθειας των ΗΠΑ να καθυποτάξουν την Νότια Ασία στην εξόρμησή τους για παγκόσμια ηγεμονία είναι η Ινδία. Με κάθε σχεδόν κριτήριο η Ινδία είναι μια φτωχή χώρα, όπου τα τρία τέταρτα του πληθυσμού μόλις καταφέρνουν να επιβιώνουν με λιγότερο από $2 την ημέρα. Για την Ουάσινγκτον όμως είναι ένα «στρατηγικό έπαθλο.»
Ο αρχηγός της Διοίκησης ΗΠΑ-Ειρηνικού ναύαρχος Χάρι Χάρις δήλωσε πρόσφατα ότι είναι «ξετρελλαμένος... με τις ευκαιρίες που μια στρατηγική συνεργασία με την Ινδία» δίνει στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Στην συνέχεια κάλεσε για κοινές ναυτικές περιπολίες ΗΠΑ-Ινδίας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Η Ουάσινγκτον έχει βρει στην Ινδική αστική τάξη ένα πρόθυμο συνένοχο. Η ιδιοτελής ινδική αστική τάξη ελπίζει να πραγματοποιήσει τις δικές της φιλοδοξίες μεγάλης δύναμης υπηρετώντας σαν περιφερειακός κυβερνήτης των ΗΠΑ.
Η κυβέρνηση δύο ετών του Ναρέντρα Μόντι και του ινδουιστικού εθνικιστικού κόμματος του Μπαρατίγια Τζανάτα (BJP) μετατρέπει την Ινδία σε ένα κράτος εμπροσθοφυλακής στην πολεμική εξόρμηση των ΗΠΑ ενάντια στην Κίνα. Παπαγαλίζει την ψευδή αφήγηση της Ουάσινγκτον ότι η Κίνα είναι ο επιτιθέμενος στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας· έχει αρχίσει να αναπτύσσει μαζί με το Πεντάγωνο νέα οπλικά συστήματα· και επεκτείνει τους διμερείς και τριμερείς δεσμούς με τους κύριους σύμμαχους των ΗΠΑ στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, την Ιαπωνία και την Αυστραλία.
Τον περασμένο μήνα, η κυβέρνηση του BJP ανακοίνωσε την «κατ´αρχή συμφωνία» της σε ένα σύμφωνο με την Ουάσινγκτον που θα ανοίξει διάπλατα τις στρατιωτικές βάσεις και τα λιμάνια της Ινδίας στα αεροπλάνα και πλοία των ΗΠΑ για ανεφοδιασμό σε καύσιμα και κάθε είδους εφόδια.
Στη Νότια Ασία, όπως σε όλο τον κόσμο, ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός ενεργεί με απόλυτη απερισκεψία, ρίχνοντας λάδι πάνω σε μια περιοχή ανάφλεκτη με συγκρούσεις εθνοτικές, κοινοτικές ή κοινωνικής κάστας – η οδυνηρή κληρονομιά της αποικιοκρατίας και της αιματηρής, πάνω σε κοινοτικές γραμμές διχοτόμησης της υποήπειρου σε ένα μουσουλμανικό Πακιστάν και μια ινδουιστική Ινδία που επέβαλαν το 1947 οι αντίπαλες πτέρυγες της νεοσύστατης εθνικής αστικής τάξης.
Με τη σταθερή υποστήριξη της Ουάσινγκτον, η κυβέρνηση Μόντι προβάλλει επιθετικά την μακρόχρονη διεκδίκηση της Ινδίας να είναι ο περιφερειακός ηγεμόνας, επιβάλλοντας ένα πεντάμηνο αποκλεισμό στο Νεπάλ, εξαναγκάζοντας με φοβέρες τις Μαλντίβες να ανακηρύξουν την Ινδία σαν τον «πιο σημαντικό φίλο» τους, και διατάζοντας τον ινδικό στρατό να προξενήσει δυσανάλογες απώλειες στο Πακιστάν για αναπόδεικτες παραβιάσεις συνόρων.
Το Πακιστάν, αντίστοιχα, έχει επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι οι άπλετες παροχές οπλισμού και οπλικών συστημάτων των ΗΠΑ προς την Ινδία έχουν ανατρέψει την ισορροπία δυνάμεων στην περιοχή. Καθώς η Ουάσινγκτον αγνοεί ανέμελα αυτές τις προειδοποιήσεις, το Ισλαμαμπάντ αναπτύσσει τώρα τακτικά ή επιθετικά πυρηνικά όπλα.
Μέσα στις μάζες στην Νότια Ασία, όπως παντού στον κόσμο, υπάρχει μαζική αντίθεση στον πόλεμο, δεν υπάρχει όμως αντιπολεμικό κίνημα.
Στη Σρι Λάνκα, η ψευτο-αριστερά υποστήριξε την αμερικανική επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος, διατυμπανίζοντας το ψέμα ότι ο Σιρισένα, που ήταν στην παρέα του Ρατζαπάκσε εβδομάδες μόνο πριν τις προεδρικές εκλογές, ήταν ο δημοκρατικός υποψήφιος.
Οι ινδοί σταλινικοί έχουν παίξει τον καθοριστικό ρόλο στην πολιτική συγκράτηση της γοργά αναπτυσσόμενης ινδικής εργατικής τάξης. Στο προηγούμενο τέταρτο του αιώνα, τα κομμουνιστικά κόμματα και το Αριστερό τους Μέτωπο έχουν υποστηρίξει μια σειρά κυβερνήσεων που στόχος τους είναι να κάνουν την Ινδία ένα καταφύγιο φθηνής εργασίας για το παγκόσμιο κεφάλαιο και ένα «στρατηγικό συνεταίρο» της Ουάσινγκτον.
Τώρα οι σταλινικοί χρησιμοποιούν τα εγκλήματα του BJP – την υποστήριξη της αντιδραστικής πολιτικής των κοινοτήτων και τη συμφωνία για τις βάσεις των ΗΠΑ – σαν πρόσχημα για την καθυπόταξη της εργατικής τάξης ακόμη πιο ολοκληρωτικά στην ινδική αστική τάξη και το κράτος. Προτείνουν μια ακόμη πιο ανοιχτή συμμαχία με το Κόμμα του Κογκρέσσου – δηλαδή με το παραδοσιακό κυβερνητικό κόμμα της ινδικής αστικής τάξης και το κόμμα που το προηγούμενο τέταρτο του αιώνα έχει κάνει τα περισσότερα για την εφαρμογή αναδιάρθρωσης υπέρ των επενδυτών και τη δημιουργία μιας ινδο-αμερικανικής συμμαχίας.
Ολόκληρη η ιστορία της Νότιας Ασίας τον προηγούμενο αιώνα αποδεικνύει τον εντελώς αντιδραστικό χαρακτήρα όλων αυτών των συμμαχιών με τη δήθεν προοδευτική ή δημοκρατική παράταξη της αστικής τάξης και την επείγουσα ανάγκη της υιοθέτησης από την εργατική τάξη του προγράμματος της Διαρκούς Επανάστασης. Η ιμπεριαλιστική καταπίεση, η μακρόχρονη φτώχεια, οι προκαταλήψεις κοινοτικού διαχωρισμού και κοινωνικής κάστας – κανένα από τα καυτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μάζες – δεν μπορούν να επιλυθούν παρά μόνο με την σοσιαλιστική επανάσταση υπό την ηγεσία της εργατικής τάξης.
Η κοινωνική αντίσταση μεγαλώνει. Την περασμένη εβδομάδα μια μεγάλη ινδική εφημερίδα εξέφρασε πανικό για το ξαφνικό ξέσπασμα μαζικών διαμαρτυριών από χαμηλόμισθους εργάτες ρουχισμού στη Μπανγκαλόρ. Αυτό που τόσο αναστάτωσε και προβλημάτισε τον σχολιαστή ήταν ότι αυτή η μαχητική διαμαρτυρία ξέσπασε έξω από τις υπάρχουσες συνδικαλιστικές και πολιτικές δομές.
Το κρίσιμο ζήτημα είναι να εξοπλιστεί η εξέγερση των εργαζομένων που ξεκινά σε όλο τον κόσμο με το πρόγραμμα και την προοπτική που εκφράζουν τα αντικειμενικά τους συμφέροντα ως παγκόσμιας τάξης και πρωτεργατών μιας νέας κοινωνικής τάξης πραγμάτων, δίχως στέρηση και πόλεμο.
Αυτή την Πρωτομαγιά, προτρέπω τους εργαζόμενους και τους νέους σε όλη τη Νότια Ασία και παντού στον κόσμο να ενωθούν μαζί μας σε αυτό το μεγάλο έργο.
3 Μαΐου 2016