Χθες ήταν η τρίτη επέτειος του δημοψηφίσματος για τη λιτότητα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που διεξήχθη από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ («Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς») στην Ελλάδα. Η ποδοπάτηση από τον ΣΥΡΙΖΑ της σαρωτικής ψήφου για «όχι» εκατομμυρίων Ελλήνων εργαζομένων ήταν μια στρατηγική εμπειρία της εργατικής τάξης που η διεθνής σημασία της συνεχώς αυξάνεται, καθώς ολοένα ευρύτερα στρώματα εργαζομένων στην Ευρώπη και παγκόσμια εισέρχονται στη πάλη ενάντια στην καπιταλιστική λιτότητα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία τον Ιανουάριο 2015 μετά από ένα χρόνο απεργιών σε όλη την Ελλάδα εργαζομένων στο δημόσιο, στα λιμάνια και στην τηλεόραση και μαζικές φοιτητικές διαμαρτυρίες ενάντια στις περικοπές της ΕΕ που είχαν μειώσει δραματικά το επίπεδο ζωής πάνω από 30 τοις εκατό από το κραχ της Γουόλ Στριτ το 2008.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποσχεθεί να καταργήσει το μνημόνιο λιτότητας της ΕΕ, να επαναδιαπραγματευτεί τις σχέσεις με την ΕΕ και να βελτιώσει τη ζωή του λαού μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλισμού. Έξη μήνες αργότερα, η προοπτική του είχε αποτύχει. Βρέθηκε αντιμέτωπος με τις αδιάκοπες απαιτήσεις της ΕΕ είτε να κάνει βαθιές περικοπές είτε να αντιμετωπίσει μια διακοπή των πιστώσεων, βυθίζοντας την Ελλάδα στην χρεωκοπία. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας κάλεσε για δημοψήφισμα πάνω στη λιτότητα της ΕΕ στις 5 Ιουλίου 2015.
Τα γεγονότα που επακολούθησαν έδωσαν ένα πικρό μάθημα ότι ο μόνος δρόμος μπροστά για την εργατική τάξη είναι μια επαναστατική σοσιαλιστική πάλη για εξουσία. Αποκάλυψαν περιεκτικά το ταξικό χάσμα που χωρίζει τους εργαζόμενους από ένα ολόκληρο διεθνές στρώμα χρεωκοπημένων αντι-μαρξιστικών κομμάτων όπως ο ΣΥΡΙΖΑ –βασισμένων στην εύπορη μεσαία τάξη και θεωρητικά ριζωμένων στον μεταμοντερνισμό και την πολιτική ταυτοτήτων φύλου και φυλής.
Η εργατική τάξη έκανε σαφές με το δημοψήφισμα ότι είναι έτοιμη να αγωνιστεί. Αψήφισε την ευρύτατη προπαγάνδα στα μέσα ενημέρωσης για ψήφο «ναι» με βάση τον ισχυρισμό ότι η ψήφος ενάντια στις διασώσεις τραπεζών της ΕΕ θα έφερνε την καταστροφή: τη χρεωκοπία του κράτους και των τραπεζών και την εκδίωξη της Ελλάδας από το ευρωνόμισμα. Παρά αυτές τις απειλές, πάνω από το 61 τοις εκατό ψήφισε «όχι» ενάντια στη λιτότητα.
Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε προδίνοντας το δικό του δημοψήφισμα. Ο Τσίπρας ανακοίνωσε ότι δεν θα υπήρχε καμμία ρήξη με την ΕΕ και ότι θα συναντούσε τα άλλα κόμματα που στήριζαν τη λιτότητα, το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ και τη δεξιά Νέα Δημοκρατία. Σε λιγότερο από μία βδομάδα, υπέγραψε ένα νομοσχέδιο που έκανε περικοπές 13 δισεκατομμύρια ευρώ στις συντάξεις, τους μισθούς και την υγεία, και ιδιωτικοποιούσε λιμάνια και αεροδρόμια σε όλη τη χώρα.
Η εργατική τάξη βρήκε τον εαυτό της μέσα σε μια πολιτική παγίδα στημένη από τον ψευτο-αριστερό ΣΥΡΙΖΑ. Έχοντας εκλέξει ένα κόμμα που ισχυριζόταν ότι είναι «αριστερό,» βρέθηκε αντιμέτωπη με μία κυβέρνηση αποφασισμένη να επιβάλει δεξιές πολιτικές λιτότητας, επιθέσεις στα δημοκρατικά δικαιώματα και υποστήριξη για ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Το δημοψήφισμα ήταν βασισμένο σε ψέματα. Ο Τσίπρας είχε πει ότι το καλούσε για να πάρει ψήφο για «όχι» και να ενισχύσει τη διαπραγματευτική του θέση ενάντια στην ΕΕ. Όπως διακήρυξε, «ο στόχος μας είναι να ακολουθηθεί το δημοψήφισμα με διαπραγματεύσεις για τις οποίες θα είμαστε καλύτερα εξοπλισμένοι.»
Στην πραγματικότητα, καθώς ο Τσίπρας άρχιζε να επιβάλλει δρακόντια λιτότητα, οι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ διεθνώς παραδέχονταν ότι το κάλεσμα του για δημοψήφισμα ήταν ένα κυνικό τέχνασμα.
Ο Ταρίκ Αλί, ο Βρετανός παμπλικός σύμμαχος του Ποδέμος στην Ισπανία και του Νέου Αντι-καπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία, έγραψε: «Δεν είναι πλέον μυστικό ότι ο Τσίπρας και ο στενός του κύκλος περίμεναν ένα ´ναί´ ή ένα ´όχι ´με πολύ μικρή διαφορά…. Γιατί έκανε ο Τσίπρας τελικά το δημοψήφισμα; ‘Είναι τόσο σκληρός και ιδεολογικός,´ γκρίνιαζε η Μέρκελ στους συμβούλους της. Μακάρι να ήταν έτσι. Ήταν ένας υπολογισμένος κίνδυνος. Νόμιζε ότι το στρατόπεδο του ´ναι ´ θα κέρδιζε, και σχεδίαζε να παραιτηθεί και να αφήσει να αφήσει τα υποχείρια της ΕΕ να αναλάβουν την κυβέρνηση.»
Ο υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος είπε κατά την εκστρατεία του δημοψηφίσματος ότι θα αποσυρόταν πρόθυμα μετά από ψήφο για «ναι», αφηγείται στο πρόσφατο βιβλίο του Ενήλικοι στο Δωμάτιο πώς φόβος, τρόμος και θυμός απλώθηκε πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ το βράδυ της φαινομενικής νίκης του στο δημοψήφισμα.
Καθώς έμπαινε στην πρωθυπουργική κατοικία στο Μέγαρο Μαξίμου εκείνο το βράδυ, ο Βαρουφάκης γράφει, «το Μαξίμου ήταν κρύο σαν νεκροτομείο, χαρούμενο σαν νεκροταφείο.» Συνάντησε τον Τσίπρα, που αναφέρθηκε σε προηγούμενες εκτελέσεις Ελλήνων πολιτικών. Σύμφωνα με τον Βαρουφάκη, ο Τσίπρας προειδοποίησε «ότι κάτι σαν πραξικόπημα μπορούσε να συμβεί, λέγοντας μου ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Στουρνάρας, οι υπηρεσίες πληροφοριών και μέλη της κυβέρνησης μας βρίσκονταν σε ´κατάσταση ετοιμότητας.´»
Με αυτή την αντιδραστική απειλή – ότι εάν δεν κατάφερνε να επιβάλει τα προστάγματα της ΕΕ, τμήματα της δικής του κυβέρνησης ίσως προσχωρούσαν στον πρώτο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Ελλάδα μετά το στηριγμένο από τη CIA στρατιωτικό πραξικόπημα του 1967 που εγκαθίδρυσε τη φασιστική χούντα των συνταγματαρχών – ο Τσίπρας χάραξε τότε μια πορεία υπέρ της λιτότητας.
Η ιστορική αυτή προδοσία δικαιώνει τις προειδοποιήσεις που εξέδωσε η Διεθνής Επιτροπή της Τετάρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) πριν ακόμα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία. Μόνο η ΔΕΤΔ προειδοποίησε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεικνυόταν σφοδρά εχθρικός απέναντι στους εργαζόμενους. Η εκτίμηση αυτή βασιζόταν στα ταξικά διδάγματα της τροτσκιστικής πάλης ενάντια στα σταλινικά κόμματα και των ομάδων της τάσης του κρατικού καπιταλισμού όπως η Διεθνής Σοσιαλιστική Οργάνωση (International Socialist Organization) στις ΗΠΑ, της οποίας οι Έλληνες εκπρόσωποι ενσωματώθηκαν πλήρως μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, ένα κόμμα το οποία χαρακτήρισαν ως πολιτικά «αναντικατάστατο» και ως μια «προϋπόθεση... για την τελική νίκη ολόκληρης της αριστεράς και του λαού μας.»
Καθώς ο Τσίπρας αναλάμβανε την εξουσία, η ΔΕΤΔ έγραψε, «Για τους εργαζόμενους, μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αντιπροσώπευε μια διέξοδο από την κρίση· αντιθέτως θα αντιπροσώπευε έναν τεράστιο κίνδυνο. Παρά την αριστερή του πρόσοψη, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αστικό κόμμα το οποίο βασίζεται στα ευκατάστατα στρώματα της μεσαίας τάξης. Οι πολιτικές του προσδιορίζονται από γραφειοκράτες συνδικαλιστές, ακαδημαϊκούς, επαγγελματίες και βουλευτικούς αξιωματούχους, οι οποίοι επιδιώκουν να υπερασπίσουν τα προνόμιά τους συντηρώντας την κοινωνική τάξη.»
Καθώς ψευτοαριστερές οργανώνεις ανά τον κόσμο χαιρετούσαν το δημοψήφισμα που κάλεσε ο Τσίπρας ως επιβεβαίωση πως αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ θα έδιναν έναν αγώνα, ο Παγκόσμιος Σοσιαλιστικός Ιστότοπος (World Socialist Web Site) προειδοποίησε σε μια δήλωση στις 27 Ιούνη 2015 πως το δημοψήφισμα ήταν «μια αντιδραστική απάτη, της οποίας ο σκοπός ήταν να δώσει μια επίφαση δημοκρατικής νομιμότητας στην λεηλασία τις Ελλάδας από τις τράπεζες εις βάρος των εργαζομένων και ευρείων στρωμάτων της μεσαίας τάξης.»
Δεν χρειάζεται να αλλάξει ούτε μια λέξη. Από τότε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ακολουθήσει μια εντελώς δεξιά πορεία, επιβάλλοντας κοινωνικές περικοπές δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ και πουλώντας όπλα στην Σαουδική Αραβία για να διεξάγει έναν αιματηρό πόλεμο στην Υεμένη ο οποίος στηρίζεται από τις ΗΠΑ. Δεν έχει μόνο περάσει νόμους της ΕΕ για να εμποδίσει τους εργαζόμενους να κινητοποιηθούν σε απεργία, αλλά έχει λειτουργήσει στρατόπεδα «hot-spot», τα οποία είναι ευθυγραμμισμένα με τη δρακόντια αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ και στα οποία χιλιάδες πρόσφυγες που έχουν τραπεί σε φυγή από τους πολέμους στην Συρία και στο Ιράκ υποβάλλονται σε τρομερές συνθήκες.
Επικροτώντας τον ΣΥΡΙΖΑ, τα ψευτοαριστερά κόμματα έδειξαν πως απλώς θα υλοποιούσαν παρόμοιες πολιτικές. Και πράγματι, ο στενότερος σύμμαχος του ΣΥΡΙΖΑ, το Ποδέμος, είναι τώρα το κύριο στήριγμα μιας σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης μειοψηφίας η οποία συνεχίζει την πολιτική λιτότητας, στρατιωτικού επανεξοπλισμού και τη φυλάκιση Καταλανών πολιτικών κρατουμένων της προηγούμενης δεξιάς ισπανικής κυβέρνησης.
Προειδοποιώντας τους Έλληνες εργαζόμενους για τον ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΕΤΔ πάλεψε για το χτίσιμο μιας επαναστατικής εναλλακτικής. Η εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ έχει επισημάνει πως μόνο μια επιστροφή στις παραδόσεις του Μπολσεβίκικου Κόμματος και την επανάσταση του Οκτώβρη του 1917 μπορεί να παράσχει μια βιώσιμη στρατηγική για την εργατική τάξη. Στην δήλωσή της «Τα Πολιτικά Διδάγματα της Προδοσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα», η ΔΕΤΔ επισήμανε:
... η εργατική τάξη δεν μπορεί να υπερασπίσει τον εαυτό της εκλέγοντας νέες, «αριστερές» καπιταλιστικές κυβερνήσεις. Ο μόνος δρόμος μπροστά είναι μέσα από μια γνήσια επαναστατική πολιτική, που κινητοποιεί την εργατική τάξη στην Ελλάδα και διεθνώς σε αγώνες. Απαιτεί μια απευθείας επίθεση ενάντια στην καπιταλιστική τάξη, τη δήμευση του πλούτου τους, την κατάσχεση των μεγάλων τραπεζών και των παραγωγικών δυνάμεων, για να τεθούν κάτω από τον δημοκρατικό έλεγχο του εργαζόμενου λαού, και τη δημιουργία εργατικών κρατών παντού στην Ευρώπη και τον κόσμο. Αυτοί οι αγώνες απαιτούν το χτίσιμο μαρξιστικών κομμάτων για να προσφέρουν πολιτική ηγεσία στην εργατική τάξη, με σκληρό αγώνα ενάντια σε κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό είναι το πιο στοιχειώδες δίδαγμα από την εμπειρία του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο πολιτικά εγκληματικόκαι να είναι το μητρώο του ΣΥΡΙΖΑ, χρησιμεύει μέχρι σήμερα ως μοντέλο για μια πληθώρα ψευτοαριστερών οργανώσεων στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ και διεθνώς, οι οποίες απλά αναμένουν να κληθούν από την καπιταλιστική άρχουσα τάξη για να υλοποιήσουν παρόμοιες προδοσίες.
Ο μόνος δρόμος είναι το χτίσιμο γνήσιων επαναστατικών Μαρξιστικών κομμάτων για να παράσχουν πολιτική ηγεσία στην εργατική τάξη σε έναν ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια σε ψευτοαριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Σειρά έχει τώρα το χτίσιμο τμημάτων της ΔΕΤΔ στην Ελλάδα, ανά την Ευρώπη και διεθνώς.