Το International Youth and Students for Social Equality (IYSSE) διοργανώνει μια διεθνή διαδικτυακή συγκέντρωση το Σάββατο, 10 Δεκεμβρίου, με σκοπό τη δημιουργία ενός κινήματος ενάντια στην ώθηση προς τον πόλεμο. Εγγραφείτε σήμερα.

Το International Youth and Students for Social Equality (IYSSE) – το κίνημα νεολαίας και φοιτητών των Κομμάτων Σοσιαλιστικής Ισότητας, τα εθνικά τμήματα της Διεθνούς Επιτροπής της Τέταρτης Διεθνούς – καλεί για το χτίσιμο ενός μαζικού νεανικού παγκόσμιου κινήματος που θα απαιτήσει τον άμεσο τερματισμό του πολέμου δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία και την απερίσκεπτη κλιμάκωση προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πόλεμος πρέπει να σταματήσει πριν καταλήξει σε παγκόσμια καταστροφή. Η αλληλεπίδραση μεταξύ του ιμπεριαλιστικού μιλιταρισμού του ΝΑΤΟ, που επιδιώκει απερίσκεπτα την παγκόσμια γεωπολιτική του ατζέντα ανεξαρτήτως των συνεπειών, και της αυξανόμενης απόγνωσης του ολιγαρχικού καπιταλιστικού καθεστώτος της Ρωσίας απειλεί να κλιμακωθεί σε πυρηνική σύγκρουση.

Η ελπίδα ότι «θα επικρατήσει η λογική» και ότι ο πόλεμος θα καταλήξει σύντομα σε διαπραγμάτευση είναι μια πολιτικά παραλυτική και επικίνδυνη αυταπάτη. Το ΝΑΤΟ δεν θέλει την «ειρήνη». Θέλει πόλεμο. Έχοντας σκόπιμα προκαλέσει τη σύγκρουση μέσα από την επέκταση του ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες προς τα σύνορα της Ρωσίας και τον τεράστιο εξοπλισμό του διεφθαρμένου κράτους-δορυφόρου του ΝΑΤΟ στο Κίεβο, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είναι αποφασισμένες να εκμεταλλευτούν μέχρι τέλους την βασισμένη σε λάθος υπολογισμούς, πολιτικά αντιδραστική και καταστροφική εισβολή του Κρεμλίνου στην Ουκρανία.

Πιστεύοντας ότι μια στρατιωτική νίκη επί της Ρωσίας είναι εφικτή, το ΝΑΤΟ παραμερίζει όλες τις ρωσικές «κόκκινες γραμμές». Για το μεγαλύτερο μέρος της μεταπολεμικής εποχής – και ιδιαίτερα μετά την ανάπτυξη των βομβών υδρογόνου τη δεκαετία του 1950 – η συνειδητοποίηση ότι ο πυρηνικός πόλεμος απειλούσε με εξαφάνιση τον ανθρώπινο πολιτισμό οδήγησε στο πολιτικό συμπέρασμα ότι τα πυρηνικά όπλα δεν θα χρησιμοποιούνταν ποτέ, επειδή δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν νικητές σε μια τέτοια σύγκρουση. Το δόγμα της «Αμοιβαίας Εξασφαλισμένης Καταστροφής» – με το αυτονόητο ακρωνύμιο MAD – ήταν μια εν ενεργεία στρατιωτική αρχή.

Αλλά η αρχή ότι ένας πυρηνικός πόλεμος είναι αδύνατον να κερδηθεί και ότι θα μπορούσε να ξεκινήσει μόνο από τρελούς έχει απορριφθεί. Παρά την πιθανότητα ότι ο πυρηνικός πόλεμος θα οδηγήσει σε κοινωνικό αφανισμό, το MAD έχει αντικατασταθεί από το εγκληματικά παρανοϊκό δόγμα του «ε, και τί έγινε!». Όταν οι ΗΠΑ και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ εκπέμπουν δημοσίως ότι δεν θα «τρομοκρατηθούν» από το ενδεχόμενο πυρηνικού πολέμου, εννοούν ότι οι πολιτικές και οι πράξεις τους δεν θα συγκρατηθούν ούτε από τον κίνδυνο μιας πυρηνικής καταστροφής.

Τα διδάγματα της ιστορίας

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος του σημερινού κινδύνου, πρέπει να θυμηθούμε τις εμπειρίες του παρελθόντος. Δεν υπάρχει βαρβαρότητα για την οποία η άρχουσα τάξη, στην επιδίωξη της παγκόσμιας εξουσίας, των εταιρικών κερδών και του προσωπικού πλούτου, δεν είναι πλήρως ικανή.

Ο ιμπεριαλισμός εμφανίστηκε στις αρχές του 20ού αιώνα με την ανάπτυξη τεράστιων βιομηχανικών επιχειρήσεων και τη γιγαντιαία ανάπτυξη των διεθνών τραπεζών και του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Η Αφρική, η Μέση Ανατολή, η Ασία και η Λατινική Αμερική υπέστησαν την τυραννία της αποικιοκρατίας. Οι μεγάλες δυνάμεις ανταγωνίστηκαν για μια κυρίαρχη θέση στον αγώνα για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και του εργατικού δυναμικού. Το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα ήταν ένας παγκόσμιος πόλεμος του οποίου το μέγεθος και o βαθμός της βίας ήταν πρωτοφανές στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που ξέσπασε το 1914, είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο περισσότερων από 20 εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο ιμπεριαλισμός εισήγαγε τον κόσμο στη φρίκη του πολέμου χαρακωμάτων και των δηλητηριωδών αερίων και στις δολοφονικές τεχνικές καινοτομίες των αεροπορικών βομβαρδισμών, των υποβρυχίων οπλισμένων με τορπίλες και των τανκς.

Αλλά η φρίκη αυτής της παγκόσμιας σύγκρουσης αποδείχθηκε απλώς το προοίμιο της βαρβαρότητας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος ξεκίνησε το 1939, μόλις 21 χρόνια μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είδε την μαζική εξόντωση αμάχων πληθυσμών ως μέρος μιας επίσημης και σκόπιμης πολιτικής. Αυτό περιλάμβανε τη βιομηχανοποιημένη γενοκτονία του Ολοκαυτώματος και τους βομβαρδισμούς μεγάλων πόλεων (Δρέσδη και Αμβούργο στη Γερμανία, Τόκιο στην Ιαπωνία) και κορυφώθηκε με τη ρίψη ατομικών βομβών από τις Ηνωμένες Πολιτείες στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Το μέγεθος του θανάτου αψηφούσε σχεδόν την κατανόηση. Ο αριθμός των νεκρών υπολογίζεται σε έως και 85 εκατομμύρια ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων 6 εκατομμυρίων Εβραίων, περίπου 27 εκατομμυρίων πολιτών της Σοβιετικής Ένωσης και 20 εκατομμυρίων Κινέζων.

Τώρα, στην τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, υπάρχει μια τρελή ώθηση προς μια τρίτη παγκόσμια σύγκρουση, που θα περιλαμβάνει τη χρήση πυρηνικών όπλων, η οποία θα οδηγήσει στο θάνατο όχι δεκάδων εκατομμυρίων, αλλά εκατοντάδων εκατομμυρίων, και πιθανόν ακόμη και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς κι ο ίδιος αναγνώρισε ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να οδηγήσει σε «Αρμαγεδδώνα», συνέχισε και ενέτεινε την κλιμάκωση της σύγκρουσης.

Με τον πόλεμο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, ο ιμπεριαλισμός έχει προειδοποιήσει ότι ετοιμάζεται μια ακόμη μεγαλύτερη σύγκρουση. Σε έγγραφα που δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβριο του 2022, τα οποία περιγράφουν τους στρατηγικούς στόχους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, η κυβέρνηση Μπάιντεν αναγνώρισε ευθέως ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι απλώς το προοίμιο μιας σύγκρουσης με την Κίνα.

Τον περασμένο Αύγουστο, όταν ο Μπάιντεν ανακοίνωσε την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, είπε ότι ήταν το τέλος του «αιώνιου πολέμου». Τώρα, οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε έναν πόλεμο που θα μπορούσε να τερματίσει τη ζωή για πάντα.

Όποιος πιστεύει ότι η άρχουσα τάξη δεν είναι διατεθειμένη να θυσιάσει δεκάδες εκατομμύρια ζωές για την επιδίωξη των γεωπολιτικών της συμφερόντων, αρκεί να αναλογιστεί την εμπειρία των τελευταίων δυόμισι ετών. Ως απάντηση στην πανδημία του COVID-19, η εταιρική και χρηματοπιστωτική ολιγαρχία απέρριψε τα πιο στοιχειώδη μέτρα δημόσιας υγείας που απαιτούνταν για τον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού, επειδή έθιγαν τα κέρδη. Το αποτέλεσμα ήταν να πεθάνουν πάνω από 20 εκατομμύρια άνθρωποι, εκ των οποίων πάνω από 1 εκατομμύριο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όλες οι δικαιολογίες που προβάλλονται από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις που διεξάγουν αυτόν τον πόλεμο βρωμάνε ψέματα και υποκρισία.

Τα αίτια και τα συμφέροντα που οδήγησαν στο ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά εάν η σύγκρουση θεωρηθεί ως ένα μεμονωμένο επεισόδιο, άσχετο με τα γεγονότα που προηγήθηκαν της ρωσικής εισβολής και εκτός ενός ευρύτερου ιστορικού πλαισίου. Η ευθύνη για τον πόλεμο δεν μπορεί να προσδιοριστεί με τον προσδιορισμό του ποιος «έριξε την πρώτη βολή». Ακόμη πιο παράλογες είναι οι προσπάθειες να εξηγηθεί ο πόλεμος ως αποτέλεσμα των ενεργειών από μεμονωμένα άτομα. Όλοι οι πόλεμοι που διεξήγαγαν οι Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες δικαιολογήθηκαν ως ηθικές σταυροφορίες εναντίον του ενός ή του άλλου «τέρατος»: Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη Σερβία, Μπασάρ αλ Άσαντ στη Συρία, Μουαμάρ Καντάφι στη Λιβύη κ.λπ. Το πιο πρόσφατο «τέρας» είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν, και νέοι διάβολοι θα βρεθούν, βάσει των εκάστοτε γεωπολιτικών αναγκών. Η δαιμονοποίηση του Σι Τζινπίνγκ της Κίνας έχει ήδη αρχίσει.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ διεξάγουν έναν ιμπεριαλιστικό πόλεμο

Οι προπαγανδιστικές εκστρατείες εναντίον του ενός ή του άλλου πολιτικού ηγέτη δεν εξηγούν τίποτα για τις ρίζες των πολέμων που διεξάγει ο ιμπεριαλισμός, πόσο μάλλον για την αιτία της σημερινής σύγκρουσης στην Ουκρανία.

Ο πόλεμος δι’ αντιπροσώπων που διεξάγεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους στο ΝΑΤΟ είναι, στην οικονομική και γεωπολιτική του ουσία, ιμπεριαλιστικός. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν νοιάζονται καθόλου για τη δημοκρατία στην Ουκρανία ή για την τύχη του ουκρανικού λαού, ο οποίος χρησιμοποιείται ως κρέας για τα κανόνια. Όπως και στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, ο βασικός σκοπός του πολέμου σήμερα είναι η αναδιοργάνωση του πλανήτη και η ανακατανομή των πόρων του μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Ο πόλεμος των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία είναι η συνέχεια και η κλιμάκωση σε ένα νέο και πιο επικίνδυνο επίπεδο των πολέμων που έχουν υποκινήσει οι Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Επιδιώκοντας να αντιστρέψει τη μακροχρόνια οικονομική παρακμή του αμερικανικού καπιταλισμού και να καταστείλει τις αυξανόμενες εσωτερικές εντάσεις, η άρχουσα τάξη των ΗΠΑ θεωρεί τον πόλεμο και την επίτευξη της παγκόσμιας ηγεμονίας ως τη μόνη λύση στα προβλήματά της. To μιλιταριστικό της ξέσπασμα δικαιώνει την προφητική ανάλυση του Λέων Τρότσκι την παραμονή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για την ιστορική πορεία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού:

Ο κόσμος είναι μοιρασμένος; Πρέπει να ξαναμοιραστεί. Για τη Γερμανία ήταν ένα ζήτημα «οργάνωσης της Ευρώπης». Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να «οργανώσουν» τον κόσμο. Η ιστορία φέρνει την ανθρωπότητα αντιμέτωπη με την ηφαιστειώδη έκρηξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού.

Από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991, οι Ηνωμένες Πολιτείες θεώρησαν την ενσωμάτωση της Ουκρανίας στη σφαίρα επιρροής του ΝΑΤΟ ως ουσιώδες στοιχείο των μακροπρόθεσμων στόχων τους για τη διάλυση της Ρωσίας, την απόκτηση απεριόριστης πρόσβασης στα τεράστια κοιτάσματα στρατηγικών πόρων της χώρας, την απόκτηση αποφασιστικού ελέγχου της ευρασιατικής χερσαίας ζώνης και, σε αυτή τη βάση, την τελική καταστροφή της ικανότητας της Κίνας να αμφισβητεί την παγκόσμια ηγεμονία του αμερικανικού ιμπεριαλισμού. Υπάρχουν αμέτρητα έγγραφα της αμερικανικής κυβέρνησης και στρατηγικές αναλύσεις ιμπεριαλιστικών δεξαμενών σκέψης, προσβάσιμα στο διαδίκτυο, στα οποία διατυπώνονται ευθέως αυτοί οι εγκληματικοί στόχοι.

Οι ΗΠΑ και οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ προκάλεσαν την εισβολή με τον τεράστιο στρατιωτικό εξοπλισμό της Ουκρανίας, η οποία στην πράξη έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ και ντεφάκτο μέλος του ΝΑΤΟ. Αυτό αποτελεί μέρος μιας  επέκτασης της στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ τις τελευταίες δεκαετίες στην Ανατολική Ευρώπη, μέχρι τα σύνορα της Ρωσίας.

Καταγγέλλοντας τη Ρωσία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εκδίδουν πολλές επίσημες δηλώσεις σχετικά με την ιερότητα των κρατικών συνόρων, τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και το «δικαίωμα αυτοδιάθεσης» της Ουκρανίας. Καμία τέτοια ανησυχία δεν διατυπώθηκε όταν οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις διαμέλισαν τη Γιουγκοσλαβία τη δεκαετία του 1990, με αποκορύφωμα τον πόλεμο κατά της Σερβίας το 1999. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο κυριότερος καταπατητής της αρχής της «αυτοδιάθεσης» στον κόσμο, επεμβαίνοντας, βομβαρδίζοντας και εισβάλλοντας σε χώρες, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των δικών τους γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων.

Ο αμερικανικός στρατός πρωτοστάτησε στη χρήση του όρου «σοκ και δέος» για να περιγράψει τον δεύτερο πόλεμο κατά του Ιράκ το 2003, ο οποίος ήταν βασισμένος πάνω σε ψέματα, οδήγησε στον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων και κατέστρεψε μια ολόκληρη κοινωνία.

Στους πολέμους του αμερικανικού ιμπεριαλισμού – συμπεριλαμβανομένων των πολέμων στο Αφγανιστάν (2001), τη Λιβύη (2011), τη Συρία (2011), μαζί με τη Γιουγκοσλαβία και το Ιράκ ­– περισσότεροι από 1 εκατομμύριο άνθρωποι έχουν σκοτωθεί και δεκάδες εκατομμύρια έχουν γίνει πρόσφυγες. Στο πλαίσιο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», όροι όπως «enhanced interrogation» (ενισχυμένη ανάκριση), «Abu Ghraib», «rendition» (απαγωγή), «waterboarding» (εικονικός πνιγμός), «Guantanamo», «drone assassination» (δολοφονία με μη επανδρωμένα αεροσκάφη) και «Terror Tuesdays» (αναφορά στην μέρα της εβδομάδας την οποία ο Πρόεδρος Ομπάμα ενέκρινε δολοφονικές αποστολές) μπήκαν στο παγκόσμιο λεξικό. Ως γερουσιαστής των ΗΠΑ, ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου, ο Μπάιντεν, ψήφισε υπέρ όλων αυτών των πολέμων.

Η δεδηλωμένη ανησυχία της Ουάσιγκτον για τη «δημοκρατία» είναι εξίσου υποκριτική και απατηλή. Η κυβέρνηση στο Κίεβο εγκαθιδρύθηκε από μια υποστηριζόμενη από τις ΗΠΑ επιχείρηση αλλαγής καθεστώτος το 2014 και αντιπροσωπεύει μια ουκρανική ολιγαρχία που καταπατά τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Έχει συμμαχήσει και προωθεί ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις, όπως το Τάγμα Αζόφ, που έλκει την καταγωγή του από τον μαζικό δολοφόνο Στέπαν Μπαντέρα και τους συνεργάτες των Ναζί στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Και ενώ η κυβέρνηση Μπάιντεν δικαιολογεί τους πολέμους της στο εξωτερικό επικαλούμενη έναν παγκόσμιο αγώνα για τη «δημοκρατία» κατά της δικτατορίας, ένας πόλεμος κατά της δημοκρατίας διεξάγεται από την άρχουσα τάξη των ΗΠΑ στο εσωτερικό. Το δημοκρατικό σύστημα στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών ακροβατεί στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ο ίδιος ο Μπάιντεν έχει προειδοποιήσει δημοσίως ότι είναι πιθανό το υπάρχον συνταγματικό σύστημα να μην επιβιώσει πριν το τέλος της δεκαετίας. Ο φασισμός έχει μολύνει την αμερικανική πολιτική. Έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια από την απόπειρα του Τραμπ, στις 6 Ιανουαρίου 2021, να εγκαθιδρύσει μια προεδρική δικτατορία η οποία έφτασε πολύ κοντά στο να πετύχει.

Η μετατροπή του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σε μια ημιφασιστική οργάνωση συνδέεται με την παγκόσμια ανάπτυξη της ακροδεξιάς, από την κυβέρνηση της Ιταλίας με επικεφαλής την θαυμάστρια του Μουσολίνι Τζόρτζια Μελόνι, μέχρι την Εθνική Συσπείρωση της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και το κόμμα του Ζαΐρ Μπολσονάρο στη Βραζιλία.

Μαζί με την κατάρρευση της δημοκρατίας και την αναβίωση του φασισμού, υπάρχει μια ανοιχτή εξύμνηση του μιλιταρισμού και του πολέμου. Τρισεκατομμύρια δολάρια διοχετεύονται σε προγράμματα επανεξοπλισμού. Η γερμανική άρχουσα τάξη, η οποία εισέβαλε δύο φορές στην Ουκρανία τον 20ό αιώνα και δολοφόνησε εκατομμύρια πολίτες της, εκμεταλλεύεται τώρα τον πόλεμο στην Ουκρανία ως πρόσχημα για να τριπλασιάσει τον στρατιωτικό της προϋπολογισμό. Η ίδια εκτροπή των πόρων από τις κοινωνικές ανάγκες στην πολεμική παραγωγή σαρώνει όλες τις ιμπεριαλιστικές χώρες.

Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και όλες οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ έχουν κατακλύσει την Ουκρανία με όπλα. Η καναδική κυβέρνηση, της οποίας η αναπληρώτρια πρωθυπουργός, Chrystia Freeland, έχει άμεσους οικογενειακούς δεσμούς με την ουκρανική ακροδεξιά, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή των αιτημάτων για την επίσημη ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Η Αυστραλία, η οποία υποστηρίζει πλήρως τον πόλεμο κατά της Ρωσίας, ετοιμάζεται να βρεθεί στην πρώτη γραμμή οποιασδήποτε σύγκρουσης με την Κίνα.

Μέσω της επιθετικότητας και της ίντριγκας, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις επιδιώκουν να χαλιναγωγήσουν και να υποτάξουν τα κράτη σε όλο τον κόσμο στις στρατηγικές τους επιθέσεις εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας. Κατά τη διαδικασία αυτή, υποκινούν και πυροδοτούν αμέτρητες περιφερειακές συγκρούσεις, οι οποίες απειλούν οι ίδιες να γίνουν αφορμές για παγκόσμιο πόλεμο. Η επιδίωξη της Ουάσινγκτον να μετατρέψει την Ινδία σε κράτος πρώτης γραμμής κατά της Κίνας, για να αναφέρουμε ένα μόνο παράδειγμα, έχει ως αποτέλεσμα την άρρηκτη εμπλοκή της ινδο-πακιστανικής σύγκρουσης με τη σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας, προσθέτοντας νέα εκρηκτική φόρτιση και στις δύο.

Η αντιδραστική παρέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία

Ο απροκάλυπτα ιμπεριαλιστικός χαρακτήρας του πολέμου δι’αντιπροσώπων των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ δεν νομιμοποιεί σε καμία περίπτωση τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στην οποία το IYSSE αντιτίθεται και καταδικάζει. Αλλά η δική μας είναι η αντίθεση της εργατικής τάξης και της σοσιαλιστικής αριστεράς, όχι της φιλοϊμπεριαλιστικής δεξιάς. Υπάρχουν επαρκείς λόγοι, βασισμένοι στις σοσιαλιστικές αρχές, για να καταδικάσουμε την εισβολή χωρίς να συνθηκολογήσουμε με το αντιδραστικό και απατηλό αφήγημα που επινοήθηκε από το ΝΑΤΟ και τα δυτικά εταιρικά ΜΜΕ.

Η σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας είναι μια ακόμη καταστροφική συνέπεια της σταλινικής προδοσίας της σοσιαλιστικής επανάστασης του Οκτωβρίου 1917, η οποία κατέληξε στη διάλυση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (Σοβιετική Ένωση) το 1991, την αποκατάσταση του καπιταλισμού και τη δημιουργία ενός ολιγαρχικού καθεστώτος διεφθαρμένων πρώην γραφειοκρατών που πλούτισαν κλέβοντας περιουσιακά στοιχεία που ανήκαν προηγουμένως στο σοβιετικό κράτος. Ο Πούτιν είναι ο εκπρόσωπος αυτής της αντιδραστικής καπιταλιστικής μαφίας.

Όταν η σταλινική γραφειοκρατία διέλυσε την ΕΣΣΔ, αυτό που είπαν στους εργαζόμενους και τη νεολαία της Ρωσίας και της Ανατολικής Ευρώπης ήταν ότι αυτό θα εγκαινίαζε μια νέα περίοδο ευημερίας και ειρήνης. Τίποτα τέτοιο δεν συνέβη. Όχι μόνο η λεηλασία της κρατικής περιουσίας από τους γραφειοκράτες που μετατράπηκαν σε ολιγάρχες οδήγησε σε μαζική πτώση του βιοτικού επιπέδου και του προσδόκιμου ζωής, αλλά η Ρωσία βρίσκεται τώρα περικυκλωμένη από τον ιμπεριαλισμό. Η εισβολή στην Ουκρανία ήταν μια απεγνωσμένη και καταστροφικά βασισμένη σε λάθος υπολογισμούς προσπάθεια να πιεστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν παραχωρήσεις στα «συμφέροντα ασφαλείας» της Ρωσίας -δηλαδή στο δικαίωμα των ολιγαρχών να λεηλατούν τους τεράστιους πόρους της χώρας χωρίς υπερβολική παρέμβαση από τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μια υπαρξιακή απειλή από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Αλλά ήταν η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και η αποκατάσταση του καπιταλισμού που έβαλε τη Ρωσία στο ιμπεριαλιστικό μπλοκ κοπής. Ο Πούτιν προσπαθεί να αντιμετωπίσει αυτή την απειλή επικαλούμενος τον αντιδραστικό, μυστικιστικό εθνικισμό της τσαρικής «Αγίας Ρωσίας». Μάταια. Η πολιτική δεινότητα και η διπλωματία που εμπνέεται από την τσαρική Ρωσία, η οποία ανατράπηκε το 1917, δύσκολα μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο για την εξωτερική πολιτική του 2022.

Ο Πούτιν έχει κατηγορήσει ρητά και επανειλημμένα την Οκτωβριανή Επανάσταση και το καθεστώς των Μπολσεβίκων υπό την ηγεσία του Λένιν και του Τρότσκι ότι δημιούργησαν τα θεμέλια μιας σύγχρονης Ουκρανίας ανεξάρτητης από τη Ρωσία. Αυτό που μισεί ο Πούτιν, ένας Ρώσος σοβινιστής και αντισοσιαλιστής, είναι ότι η ΕΣΣΔ ιδρύθηκε το 1922, πέντε χρόνια μετά την επανάσταση, ως εθελοντική ένωση σοσιαλιστικών δημοκρατιών. Η Σοβιετική Ένωση, βασισμένη στην εργατική εξουσία, ήταν βαθιά προσηλωμένη στην υπεράσπιση των δημοκρατικών και εθνικών δικαιωμάτων όλων των εθνικοτήτων που είχαν καταπιεστεί από το τσαρικό καθεστώς. Ο γραφειοκρατικός εκφυλισμός της Σοβιετικής Ένωσης, η προσωποποίηση της οποίας ήταν η άνοδος του Στάλιν στην εξουσία, βρήκε ιδιαίτερα οξεία έκφραση στην παραβίαση και καταστολή των νόμιμων δημοκρατικών προσδοκιών των εθνικών μειονοτήτων εντός της ΕΣΣΔ. Ο εθνικός σοβινισμός της σημερινής ρωσικής κυβέρνησης έχει τις ιστορικές του ρίζες όχι μόνο στις αντιδραστικές παραδόσεις του τσαρισμού, αλλά και σε εκείνες του σταλινισμού.

Το IYSSE, πιστό στις παραδόσεις του επαναστατικού μαρξισμού και του σοσιαλιστικού διεθνισμού, απορρίπτει όλες τις δικαιολογίες για τον πόλεμο που βασίζονται στην παρωχημένη έννοια της «εθνικής άμυνας». Η θέση μας ισχύει τόσο για τη Ρωσία όσο και για την Ουκρανία. Είμαστε υπέρ της ενότητας των Ρώσων και Ουκρανών εργαζομένων ενάντια στις πολεμικές πολιτικές του Πούτιν και του Ζελένσκι. Αντιτιθέμενοι στον αντιδραστικό σοβινισμό και των δύο καθεστώτων, εφιστούμε την προσοχή στα λόγια του Τρότσκι:

Αν το σημερινό εθνικό κράτος αποτελούσε προοδευτικό παράγοντα, θα έπρεπε να υπερασπιστεί ανεξάρτητα από την πολιτική του μορφή και, φυσικά, ανεξάρτητα από το ποιος «ξεκίνησε» πρώτος τον πόλεμο. Είναι παράλογο να συγχέουμε το ζήτημα του ιστορικού ρόλου του εθνικού κράτους με το ζήτημα της «ενοχής» μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης. Μπορεί κανείς να αρνηθεί να σώσει ένα σπίτι κατάλληλο για κατοίκηση μόνο και μόνο επειδή η πυρκαγιά ξεκίνησε από απροσεξία ή από κακή πρόθεση του ιδιοκτήτη; Αλλά εδώ πρόκειται ακριβώς για μια περίπτωση που το συγκεκριμένο σπίτι δεν είναι κατάλληλο για να ζήσει κανείς αλλά απλώς για να πεθάνει. Για να μπορέσουν οι λαοί να ζήσουν, η δομή του εθνικού κράτους πρέπει να γκρεμιστεί τελείως.

Ένας «σοσιαλιστής» που κηρύττει την εθνική άμυνα είναι ένας αντιδραστικός μικροαστός στην υπηρεσία του παρακμάζοντος καπιταλισμού. Το να μη δεσμεύεται κανείς με το εθνικό κράτος σε καιρό πολέμου, το να μην ακολουθεί τον πολεμικό χάρτη αλλά τον χάρτη της ταξικής πάλης, είναι δυνατό μόνο για εκείνο το κόμμα που έχει ήδη κηρύξει ασυμβίβαστο πόλεμο στο εθνικό κράτος σε καιρό ειρήνης. Μόνο με την πλήρη συνειδητοποίηση του αντικειμενικά αντιδραστικού ρόλου του ιμπεριαλιστικού κράτους μπορεί η προλεταριακή πρωτοπορία να γίνει άτρωτη σε κάθε είδους σοσιαλπατριωτισμού. Αυτό σημαίνει ότι μια πραγματική ρήξη με την ιδεολογία και την πολιτική της «εθνικής άμυνας» είναι δυνατή μόνο από τη σκοπιά της διεθνούς προλεταριακής επανάστασης. [Πόλεμος και Τέταρτη Διεθνής, 1934]

Οι νέοι πρέπει να αγωνιστούν για το μέλλον!

Οι νέοι ενσαρκώνουν και αντιπροσωπεύουν την ελπίδα και την υπόσχεση του μέλλοντος. Αλλά με την απερίσκεπτη επιδίωξη οικονομικών και γεωπολιτικών στόχων, ο καπιταλισμός θέτει σε κίνδυνο την ίδια την επιβίωση της ανθρωπότητας. Τετρακόσια χρόνια πριν, ο Άμλετ του Σαίξπηρ έθεσε το θεμελιώδες υπαρξιακό ερώτημα: «Να είσαι ή να μην είσαι;» Στον σημερινό κόσμο, το ερώτημα αυτό τίθεται όχι ως θέμα φιλοσοφικής εικασίας, αλλά μάλλον ως η ύψιστη πολιτική πρόκληση που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα. Εκτός από τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου, η κλιματική αλλαγή και οι μελλοντικές πανδημίες απειλούν τη ζωή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων τις επόμενες δεκαετίες. Η εργατική τάξη πρέπει να βάλει τέλος στον καπιταλισμό πριν ο καπιταλισμός βάλει τέλος στον κόσμο.

Το International Youth and Students for Social Equality προωθεί τις ακόλουθες στρατηγικές αρχές ως βάση για τη δημιουργία ενός ισχυρού κινήματος ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία και την κλιμάκωσή του προς έναν πυρηνικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο πόλεμος δεν θα σταματήσει με εκκλήσεις και διαμαρτυρίες προς την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της, αλλά με την πολιτική κινητοποίηση της διεθνούς εργατικής τάξης. Η εργατική τάξη, η εκμετάλλευση της οποίας είναι η πηγή κάθε κέρδους, αποτελεί τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων του κόσμου. Δεν έχει κανένα συμφέρον στον πόλεμο. Οι εργάτες, και ιδιαίτερα οι νέοι εργάτες, είναι αυτοί που θα χρησιμοποιηθούν ως τροφή για τα κανόνια σε έναν νέο παγκόσμιο πόλεμο.

Ο πόλεμος έχει ήδη προκαλέσει μαζική μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο, συμβάλλοντας στην εκτίναξη του πληθωρισμού, ο οποίος οδηγεί τους εργαζόμενους σε αδυναμία πληρωμής βασικών αγαθών. Η κρίση που δημιουργήθηκε από την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου οδήγησε σε μια παγκόσμια έξαρση της ταξικής πάλης – στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική.

Ενώ ξοδεύει τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο για τα εργαλεία του πολέμου, η άρχουσα τάξη ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τα κρίσιμα κοινωνικά προγραμμάτα για την εργατική τάξη, όπως η δημόσια εκπαίδευση, ή για την καταβολή αξιοπρεπών μισθών και την παροχή υγειονομικής περίθαλψης. Η κλιμάκωση του πολέμου συνοδεύεται αναπόφευκτα από την εξαθλίωση όλο και ευρύτερων στρωμάτων της εργατικής τάξης.

Το IYSSE καταγγέλλει όλες εκείνες τις οργανώσεις που απατηλά ισχυρίζονται ότι είναι σοσιαλιστικές, ενώ ταυτόχρονα είναι οι πιο ανυποχώρητοι υποστηρικτές του αμερικανικού και νατοϊκού ιμπεριαλισμού, από τους Δημοκρατικούς Σοσιαλιστές της Αμερικής στις ΗΠΑ (DSA), τους Πράσινους και το Αριστερό Κόμμα στη Γερμανία, τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το Podemos στην Ισπανία.

Με το ψευδές και αντιδραστικό σύνθημα της υπεράσπισης της «ουκρανικής κυριαρχίας», οι ομάδες αυτές έχουν επικρίνει τις δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ όχι επειδή εξοπλίζουν την Ουκρανία μέχρι τα δόντια και διεξάγουν έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας, αλλά επειδή δεν παρέχουν αρκετά όπλα. Εδώ και δεκαετίες, οι οργανώσεις της ψευτοαριστεράς προωθούν την πολιτική του φυλετικού και έμφυλου διαχωρισμού, ιδιαίτερα στα πανεπιστήμια, για να διχάσουν την εργατική τάξη, ενώ παράλληλα βοηθούν τα ανώτερα μεσοαστικά κοινωνικά στρώματα για τα οποία μιλούν στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν θέσεις και πλούτο. Τώρα πλέον εκτίθενται ως ανοιχτοί υποστηρικτές του ιμπεριαλισμού.

Όσον αφορά τις συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, το λεγόμενο «εργατικό κίνημα», που στελεχώνεται από χιλιάδες λειτουργούς της ανώτερης μεσαίας τάξης, η υποστήριξή τους στον πόλεμο είναι η άλλη όψη της εχθρότητάς τους προς την εργατική τάξη και του ρόλου τους ως όργανα της εταιρικής διαχείρισης.

Το IYSSE απορρίπτει το αντιδραστικό πρόγραμμα της «εθνικής άμυνας» για δύο θεμελιώδεις λόγους.

Πρώτον, το εθνικό κράτος είναι ένας ιστορικός αναχρονισμός, ασύμβατος με την ανάπτυξη μιας ολοκληρωμένης και αλληλοεξαρτώμενης παγκόσμιας οικονομίας. Θέτει περιορισμούς στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και στην ειρηνική και παραγωγική αξιοποίησή τους από όλη την ανθρωπότητα.

Δεύτερον, οι εκκλήσεις στην «εθνική ενότητα» βασίζονται στην άρνηση ότι όλα τα εθνικά κράτη μαστίζονται από ταξικές διαμάχες, με όλη την εξουσία στα χέρια των καπιταλιστικών ελίτ που ελέγχουν τις κυβερνήσεις και χρησιμοποιούν την κρατική εξουσία για να προωθήσουν τα οικονομικά τους συμφέροντα. Η εξωτερική πολιτική που ακολουθούν τα ιμπεριαλιστικά κράτη – η αδυσώπητη και βίαιη επιδίωξη για τον έλεγχο των παγκόσμιων πόρων – είναι η επέκταση σε παγκόσμια κλίμακα της επιδίωξης των καπιταλιστών για κέρδη και πλούτο μέσα στις «δικές» τους χώρες.

Η αντίθεση της εργατικής τάξης στον εθνικό σοβινισμό και στους πολέμους που διεξάγονται υπό τη σημαία του «εθνικού συμφέροντος» και άλλων υποκριτικών συνθημάτων (όπως η «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα») δεν βασίζεται απλώς σε ηθικές εκτιμήσεις. Αντίθετα, οι μάζες των εργαζομένων αποτελούν μια διεθνή τάξη, της οποίας τα κοινά συμφέροντα υπερβαίνουν τα εθνικά κράτη. Με την πιο βαθιά ιστορική και οικονομική έννοια, η εργατική τάξη δεν έχει χώρα.

Η παγκοσμιοποίηση της παραγωγής έχει οδηγήσει σε ραγδαία αύξηση της εργατικής τάξης σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των εκατοντάδων εκατομμυρίων νέων εργαζομένων στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, αλλά και πλατιών τμημάτων του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων και των νέων, που έχουν προλεταριοποιηθεί στις κύριες καπιταλιστικές χώρες. Ταυτόχρονα, η εντυπωσιακή πρόοδος στις τηλεπικοινωνίες τις τελευταίες τρεις δεκαετίες επέτρεψε στους εργαζόμενους και τους νέους να επικοινωνούν μεταξύ τους πέρα από τα εθνικά σύνορα και να οργανώνουν τους αγώνες τους με βάση ένα κοινό πρόγραμμα και ένα κοινό σχέδιο δράσης.

Αναγνωρίζοντας αυτή την παγκόσμια πραγματικότητα, το International Youth and Students for Social Equality αγωνίζεται για να ενώσει τους νέους και τους φοιτητές σε όλο τον κόσμο σε έναν κοινό αγώνα για να στραφούν στην εργατική τάξη και να οικοδομήσουν ένα κίνημα για την κατάργηση του καπιταλισμού.

Όχι στον πόλεμο! Δημιουργήστε το International Youth and Students for Social Equality!

Πριν από τρεις δεκαετίες, στον απόηχο της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, οι ιδεολόγοι της άρχουσας τάξης διακήρυξαν το «Τέλος της Ιστορίας». Το νόημα αυτού του συνθήματος ήταν ότι η υποτιθέμενη «νίκη» του ιμπεριαλισμού στον Ψυχρό Πόλεμο απέδειξε ότι δεν μπορούσε να υπάρξει εναλλακτική λύση στον καπιταλισμό. Το σύστημα του εθνικού κράτους, η ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, το σύστημα του κέρδους και η αστική δημοκρατία σηματοδοτούσαν το υψηλότερο και τελικό στάδιο της κοινωνικής ανάπτυξης.

Η θεωρία του «Τέλους της Ιστορίας» ήταν η καπιταλιστική πραγμάτωση του τρομακτικού οράματος της κολάσεως του Δάντη: «Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα, όσοι εισέρχεστε εδώ. » Η ανθρωπότητα ήταν παγιδευμένη σε μια καπιταλιστική δυστοπία από την οποία δεν υπήρχε διαφυγή. Η κοινωνική ανισότητα, η φτώχεια, η εκμετάλλευση και η διαρκής υποβάθμιση του πολιτισμού ήταν η μοίρα στην οποία ήταν καταδικασμένη η ανθρωπότητα.

Το αφήγημα του «Τέλους της Ιστορίας», που ασπάστηκε και ενισχύθηκε από τα μέσα ενημέρωσης και κηρύχθηκε από αμέτρητους ακαδημαϊκούς, είχε ως στόχο να σπείρει την αποθάρρυνση, την πτώση του ηθικού και την πολιτική απάθεια. Ήταν όμως ένα ψευδές αφήγημα. Η ιστορία επέστρεψε με εκδίκηση. Τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά θεμέλια του καπιταλισμού καταρρέουν. Η ταξική πάλη – η μεγάλη κινητήρια δύναμη της ιστορικής προόδου – σπάει όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου.

Ενώ η εξέλιξη του πολέμου εγκυμονεί μεγάλους κινδύνους για τους νέους και για όλη την ανθρωπότητα, το IYSSE βασίζει το πρόγραμμά του όχι στην απελπισία, αλλά στην πεποίθηση ότι μπορούμε να αγωνιστούμε και να κερδίσουμε το μέλλον.

Η μοιρολατρία των απαισιόδοξων εκφράζει μια προοπτική που παραμένει παγιδευμένη στα όρια του εφικτού μέσα στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλισμού. Η αισιοδοξία προκύπτει από την κατανόηση ότι η ίδια καπιταλιστική κρίση που παράγει πόλεμο, δικτατορία, κλιματική αλλαγή και κοινωνική αντίδραση παράγει επίσης την ανάπτυξη του διεθνούς αγώνα της εργατικής τάξης.

Πρέπει να στραφούμε στα εργοστάσια και στους χώρους εργασίας, όπου οι εργαζόμενοι αγωνίζονται ενάντια στην ανισότητα και την εκμετάλλευση. Αυτοί είναι η μεγάλη δύναμη που μπορεί να ανατρέψει τον καπιταλισμό και να χαράξει ένα δρόμο προς τα εμπρός για την ανθρωπότητα. Το IYSSE δεν επιδιώκει μόνο την υποστήριξη των εργαζομένων στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο. Αναγνωρίζουμε ότι η ήττα του ιμπεριαλισμού εξαρτάται από την ανάδειξη της εργατικής τάξης, οπλισμένης με ένα σοσιαλιστικό πρόγραμμα, ως της ηγετικής και αποφασιστικής επαναστατικής δύναμης στον αγώνα ενάντια στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Όπως ήταν η Ρωσική Επανάσταση, η μεγαλύτερη παρέμβαση της εργατικής τάξης στην παγκόσμια ιστορία, που έβαλε τέλος στην πρώτη παγκόσμια σφαγή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, έτσι και σήμερα θα είναι η παρέμβαση της διεθνούς εργατικής τάξης που θα σταματήσει την κλιμάκωση προς τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το IYSSE βασίζει την προοπτική της στην ιστορία του σοσιαλιστικού κινήματος, και κυρίως στην ιστορία της Τέταρτης Διεθνούς, του τροτσκιστικού κινήματος, το οποίο διατήρησε τη συνέχεια του μαρξισμού μέσα από τον αγώνα κατά του σταλινισμού. Οι νέοι έχουν αποκοπεί σε μεγάλο βαθμό από αυτή την ιστορία και ολόκληρη την ιστορία του αγώνα της εργατικής τάξης μέσα από τις επιθέσεις της άρχουσας τάξης στο μαρξισμό και την προώθηση κάθε είδους αντιδραστικής ιδεολογίας και παραχάραξη της ιστορίας.

Στην καμπάνια της ανάμεσα στους φοιτητές, το IYSSE αντιτίθεται σε όλες τις μορφές αντιμαρξιστικών θεωριών, ιδιαίτερα εκείνων που συνδέονται με την αντιδραστική Σχολή της Φρανκφούρτης και τον διπλά αντιδραστικό ανορθολογισμό του μεταμοντερνισμού, που αρνούνται τον επαναστατικό ρόλο της εργατικής τάξης και αντιτίθενται στον πολιτικό αγώνα για το σοσιαλισμό.

Επιπλέον, το IYSSE ξεσκεπάζει την προσπάθεια υποταγής της επιστήμης και της ακαδημαϊκής έρευνας στον ιμπεριαλιστικό μιλιταρισμό. Έχει αντιταχθεί με συνέπεια στις επιθέσεις κατά της ιστορικής αλήθειας και των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αντιστεκόμενη σε όλες τις προσπάθειες καταστολής της αυξανόμενης αντίθεσης στο φασισμό και τον πόλεμο.

Το IYSSE θα καθιερώσει ένα κίνημα, απευθυνόμενο στην εργατική τάξη, που θα ενώσει τους νέους σε έναν κοινό αγώνα ενάντια στον πόλεμο. Λέμε στους φοιτητές και τη νεολαία σε όλο τον κόσμο: Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, πρέπει να αγωνιστούμε γι’ αυτό! Δεν μπορούμε να καθόμαστε στο περιθώριο ενώ οι άρχουσες τάξεις σχεδιάζουν να μετατρέψουν ολόκληρο τον κόσμο σε πυρηνική κόλαση!

Η εκστρατεία αυτή θα ξεκινήσει μέσω ενός παγκόσμιου διαδικτυακού σεμιναρίου στις 10 Δεκεμβρίου, με τίτλο «Σταματήστε τον πόλεμο δι’ αντιπροσώπων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία», το οποίο θα μεταδοθεί ζωντανά στις 20:00 μ.μ. ώρα Ελλάδας. Το διαδικτυακό σεμινάριο θα συνδυαστεί με μια συντονισμένη σειρά συγκεντρώσεων και άλλων δραστηριοτήτων σε χώρες σε όλο τον κόσμο. Το σεμινάριο αυτό θα εξηγήσει τις ιστορικές ρίζες του πολέμου και θα ξεσκεπάσει τα πραγματικά πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα που οδηγούν στην κλιμάκωσή του. Πάνω απ’ όλα, το διαδικτυακό σεμινάριο θα παρουσιάσει μια επαναστατική στρατηγική και θα εξηγήσει τι πρέπει να γίνει για να σταματήσει ο πόλεμος.

Καλούμε όλους όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν να εγγραφούν στο διαδικτυακό σεμινάριο και να επικοινωνήσουν με το IYSSE.

Γίνετε μέλος του International Youth and Students for Social Equality! Σταματήστε την απερίσκεπτη πορεία προς τον πυρηνικό πόλεμο! Αναλάβετε τον αγώνα για ένα σοσιαλιστικό μέλλον χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση, πόλεμο και κάθε μορφή καταπίεσης!

Για περισσότερες πληροφορίες και για να γίνετε μέλος του IYSSE, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα wsws.org/iysse.