Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ) Κυριάκος Μητσοτάκης ορκίστηκε πρωθυπουργός τη Δευτέρα μετά την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ελληνικές βουλευτικές εκλογές της Κυριακής.
Εκτός από την ανάληψη της εξουσίας από τη δεξιά ΝΔ για άλλη μια θητεία, οι εκλογές είδαν την ανασυγκρότηση της Ακροδεξιάς στο κοινοβούλιο μέσω τριών κομμάτων, τα οποία κέρδισαν συνολικά πάνω από το 12% των ψήφων και 34 έδρες.
Την πολιτική ευθύνη για την εκλογή μιας συντηρητικής κυβέρνησης και την ανάδειξη της ακροδεξιάς στο πιο συντηρητικό κοινοβούλιο μετά τη Μεταπολίτευση την έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Επί των ημερών του από το 2015 μέχρι το 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ επέβαλε άγρια λιτότητα, ενώ παρείχε πιστή στήριξη και χρηματοδότηση στον κρίσιμο ρόλο της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Επιπλέον, εφάρμοσε βάναυσα μέτρα κατά των προσφύγων για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) μέσα στα πλαίσια της πολιτικής «Ευρώπη-Φρούριο». Έκτοτε το μόνο που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι να εμβαθύνει αυτή την ατζέντα, αδρανοποιώντας και προδίδοντας τους εργαζόμενους και τη νεολαία που κάποτε κοιτούσαν προς το μέρος του για να τους προσφέρει ηγεσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανήλθε για πρώτη φορά στην εξουσία τον Ιανουάριο του 2015 με μια σαρωτική νίκη βασισμένη σε υποσχέσεις για τον τερματισμό των μέτρων λιτότητας που απαιτούσαν η ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Ωστόσο απέδειξε μέσα σε λίγους μήνες ότι ήταν ένα κόμμα που εργαζόταν αποκλειστικά εκ μέρους της αστικής τάξης. Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς (ΔΕΤΔ) αποτίμησε το γεγονός αυτό στην ανακοίνωσή της «Τα πολιτικά διδάγματα της προδοσίας του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα» ως «μια τεράστια στρατηγική εμπειρία για την εργατική τάξη».
Η ΔΕΤΔ είχε από την αρχή απορρίψει τους ισχυρισμούς του ΣΥΡΙΖΑ και των πολυάριθμων ψευτο-αριστερών ένθερμων υποστηρικτών του διεθνώς ότι η εκλογή του θα οδηγούσε στην εφαρμογή αριστερών ή και σοσιαλιστικών πολιτικών. Με βάση την ανάλυση του ταξικού χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ ως εκπροσώπου στρωμάτων της ανώτερης μεσαίας τάξης, που προωθούν ένα φιλοκαπιταλιστικό πρόγραμμα, η ΔΕΤΔ προειδοποίησε ότι γρήγορα το κόμμα θα αθετούσε τις υποσχέσεις του και θα επέβαλε την επίθεση λιτότητας που απαιτούσαν οι πιστωτές της Ελλάδας – οδηγώντας στην ενίσχυση των δεξιών και φασιστικών δυνάμεων.
Σε ένα άρθρο προοπτικής με ημερομηνία 28 Ιανουαρίου 2015, «Η σημασία της εκλογής του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα», το WSWS δήλωσε:
Η Διεθνής Επιτροπή της Τέταρτης Διεθνούς απορρίπτει με περιφρόνηση τις πολιτικές δικαιολογίες που προσφέρονται από τη μικροαστική ψευτο-αριστερά για να δικαιολογήσουν την υποστήριξη του ΣΥΡΙΖΑ και της καπιταλιστικής του ατζέντας – ότι μια κυβέρνηση Τσίπρα είναι μια αναγκαία «εμπειρία» για την εργατική τάξη, από την οποία θα κατανοήσει με κάποιο τρόπο την ανάγκη για γνήσια σοσιαλιστικές πολιτικές.
Τέτοιες σοφιστείες προβάλλονται μόνο για να αντιταχτούν στην ανάδειξη ενός επαναστατικού κινήματος της εργατικής τάξης, μια εξέλιξη που είναι δυνατή μόνο με το αδιάκοπο ξεσκέπασμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό το καθήκον το αναλαμβάνει το World Socialist Web Site για να προετοιμάσει τους εργαζόμενους και τους νέους στους αποφασιστικούς αγώνες που αντιμετωπίζουν στην Ελλάδα και διεθνώς.
Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε την επόμενη μέρα, με τίτλο «Η εκλογική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και η ψευτο-αριστερά», τοWSWS έγραψε:
Ένα άλλο από τα επιχειρήματά [της ψευτο-αριστεράς] είναι ότι πρέπει κανείς να υποστηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ ώστε η εργατική τάξη να περάσει μέσα από αυτές τις εμπειρίες και να διδαχθεί από αυτές. Αυτό είναι καθαρός κυνισμός. Με δεδομένους τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, το καθήκον ενός μαρξιστικού κόμματος είναι να ξεσκεπάσει τα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, να προειδοποιήσει την εργατική τάξη για τις συνέπειές του και να της παράσχει έναν σαφή σοσιαλιστικό προσανατολισμό.
Η ανάλυση της ΔΕΤΔ για τον ΣΥΡΙΖΑ τοποθετήθηκε στο ευρύτερο πλαίσιο της εξέλιξης παρόμοιων πολιτικών σχηματισμών διεθνώς, όπως του Podemos στην Ισπανία, του Αριστερού Κόμματος στη Γερμανία, του Αριστερού Μπλοκ στην Πορτογαλία και του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος στη Γαλλία.
Η προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ έθεσε ένα μοτίβο που επρόκειτο να επαναληφθεί πέρα από τα σύνορα της Ελλάδας. Ο Τζέρεμι Κόρμπιν εξελέγη ηγέτης του βρετανικού Εργατικού Κόμματος τον Σεπτέμβριο του 2015. Η διακηρυγμένη αποστολή του Κόρμπιν ήταν να σώσει το Εργατικό Κόμμα από την «πασοκοποίηση» - την κατάρρευση που βίωσε το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ της Ελλάδας αφού επέβαλε την πρώτη σειρά μέτρων λιτότητας που υπαγόρευσαν η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Στη νικητήρια ομιλία του στο Ειδικό Συνέδριο των Εργατικών το 2016, ο Κόρμπιν δήλωσε: «Μετά το κραχ του 2008, το αίτημα για μια εναλλακτική λύση και ένα τέλος στην αντιπαραγωγική λιτότητα οδήγησε στην άνοδο νέων κινημάτων και κομμάτων στη μία χώρα μετά την άλλη. ... Στη Βρετανία, αυτό συνέβη στην καρδιά της παραδοσιακής πολιτικής σκηνής, στο Εργατικό Κόμμα, κάτι για το οποίο θα πρέπει να είμαστε εξαιρετικά υπερήφανοι.»
Μεταξύ των πιο ένθερμων υποστηρικτών του Κόρμπιν ήταν ο πρώην υπουργός Οικονομικών του ΣΥΡΙΖΑ Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος είχε παραιτηθεί από την κυβέρνηση μόλις τον Ιούλιο του 2015 για να αποστασιοποιηθεί από τα μέτρα λιτότητας που επέβαλε ο Τσίπρας, στην διαπραγμάτευση των οποίων είχε συμβάλει και ο ίδιος καθοριστικά. Ο Κόρμπιν προσέλαβε μάλιστα τον Βαρουφάκη ως οικονομικό σύμβουλο.
Το αποτέλεσμα της «εμπειρίας» Κόρμπιν, έπειτα από τέσσερα χρόνια άθλιας πολιτικής συνθηκολόγησης με τους δεξιούς αντιπάλους του εντός και εκτός του Εργατικού Κόμματος, ήταν η συντριβή των Εργατικών. Με επικεφαλής πλέον τον σερ Κίρ Στάρμερ, το κόμμα είναι δεσμευμένο υπέρ μιας άγριας πολιτικής λιτότητας και βαδίζει στο ίδιο μήκος κύματος με την λυσσαλέα κυβέρνηση των Συντηρητικών, υποστηρίζοντας τον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Άφοτου ισχυρίστηκαν ότι οι εργαζόμενοι έπρεπε να βιώσουν την «εμπειρία» του ΣΥΡΙΖΑ και των ομοίων του στην εξουσία για να φτάσουν στον σοσιαλισμό, ούτε μια ψευτο-αριστερή τάση δεν αναγνώρισε ποτέ ότι το αποτέλεσμα ήταν πάντα μια απότομη στροφή προς τα δεξιά. Επιπλέον, μετά από κάθε πολιτική προδοσία, η αναζήτηση συνεχίζεται για τον επόμενο ΣΥΡΙΖΑ – ένα μικροαστικό μόρφωμα που χρησιμοποιεί ορισμένες αριστερίζουσες φράσεις και που μπορεί να προσφέρει μια απατηλή εναλλακτική ηγεσία στην εργατική τάξη.
Κανένα άλλο συμπέρασμα δεν μπορεί να βγάλει κανείς εκτός από το ότι οι διάφορες ψευτο-αριστερές ομάδες επιδιώκουν ενεργά τον πολιτικό ευνουχισμό της εργατικής τάξης προκειμένου να διασφαλίσουν την προνομιακή και ευκατάσταση θέση που απολαμβάνουν εντός του καπιταλισμού.
Το ουσιαστικό δίδαγμα που πρέπει να αποκομίσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία διεθνώς είναι η ανάγκη δημιουργίας τμημάτων της ΔΕΤΔ στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα. Τα κείμενα της ΔΕΤΔ για τις ψευτο-αριστερές τάσεις αποτελούν τον απαραίτητο θεωρητικό εξοπλισμό για τους εργαζόμενους προκειμένου να προχωρήσει αυτός ο αγώνας.